تاریخچه سینمای ناطق

تاریخچه سینمای ناطق

با وجود اینکه تلاشهای زیادی برای ناطق کردن سینما انجام گرفت، اما تا سال 1927 صامت بود و در سال 1927 سینمای ناطق پا به عرصه نهاد . استفاده از موسیقی در هنگام پخش فیلم یا صحبت همزمان صدا پیشه گان بر روی تصاویر در سالنهای سینما، همگی تلاشهایی برای بوجود آوردن صدا در فیلم بود .

در سال 1926 برادران "وارنر بروس" با همکاری "وسترن الکتریک" شرکت "ویتافون" را در راستای صدا دار کردن سینما تأسیس کردند . اولین نتیجه این شرکت فیلم "دون ژوان" بود که در آن ارکستر "فیلارمونیک" نیویورک ، موسیقی فیلم را اجرا می کرد ، که به دلیل مشکلات متعدد استقبالی از آن نشد . با وجود خطر ورشکستگی برادران وارنر دست از تلاش بر نداشتند و بالاخره در سال 1927 فیلم "خواننده جاز" را به روی پرده بردند که صدا تنها به موسیقی و چند دیالوگ محدود بود، اما شنیدن صدای "ال جانسون" (بازیگر و خواننده روس) تماشاگران را به هیجان آورد و بدین ترتیب عصر سینمای ناطق آغاز شد .

تأثیرات اولیه صدا بر سینما

حرکت دوربین که از آزادی عمل زیادی برخوردار بود به شدت محدود شد و این کم تحرکی بازیگران که برای ادای دیالوگ از میکروفنی به طرف میکروفن دیگر می رفتند، شدت یافت و در کل حرکت دوربین منوط به محل قرار گرفتن میکروفن و ادای دیالوگ شد که بعدها با اختراع میکروفن های کوچکتر بازیگران و حرکت دوربین آزادی عمل بیشتری یافتند .

مهمترین اتفاقات با ورود صدا به سینما

-  بازار فیلم های بین المللی پایان یافت ، نخست فیلم ها برای فروش به چند زبان تهیه می شد و بعدها برای حل این مشکل از زیر نویس و دوبله استفاده شد .

-  با ورود صدا بسیاری از بازیگران به دلیل نداشتن صدای مناسب مجبور به کناره گیری از سینما شدند .

-  با ورود صدا و به دلیل نا آشنایی کارگردانان سینما با مقوله صدا ، موجی از کارگردانان تأتر به سینما پیوستند .

در دهه 50 با پیشرفت صدا،فیلمها با کیفیت بهتری عرضه شد که مهمترین آن صدای" استریو فونیک" بود . در دهه 70 شیوه صدای استریوفونیک کامل و ارزانتر شد و بالاخره در اواخر دهه 90 استفاده از صدابرداری دیجیتال آغاز و این شیوه تا امروز بهترین روش برای صدای فیلم است .